Echt

ik krijg van verschillende kanten berichten met de vraag: hoe gaat het nu echt met jullie? Tja hoe gaat het echt? 

Eerlijk.... dat is wisselend. We genieten van het prachtige Thailand, het lekkere eten en de vriendelijke mensen maar we hebben het ook zwaar. Rachen is een pittig mannetje, het kindertehuis zei dat hij de baas van de groep was. En dat geloven we direct. Hij kent geen nee. En gooit werkelijk met alles. En niet omdat hij boos is. Gewoon uit het niets gaan glazen, borden, speelgoed of wasknijpers tegen de grond. Ook gooit hij zichzelf tegen de grond, en slaat daarbij met zijn hoofd tegen de grond. We weten dan niet hoe snel we onze handen er tussen moeten krijgen. Ook kan hij echt ongelooflijk boos worden bij een nee. Hij krabt en slaat dan heel hard. Gisteren had hij bij het zwembad een hele fles zonnebrand op mijn benen gesmeerd. Na een tijdje zat de crème duimendik op mijn lijf. Ik zei dus nee rachen het is nu klaar. Nou echt hij ontplofte. Huilen, krabben en gillen. Gelukkig is het niet druk in het zwembad want dat ging zeker 30 minuten door. 

Maar aan de andere kant gaat het ook heel goed. Hij kwam gisteren tussen robert en mij liggen en pakte mijn handje en ging lekker slapen. Hij kan lachen als de beste en we hebben gisteren echt heel fijn samen gezwommen. Hij houdt van muziek en van spulletjes inpakken. En ook Noah doet het geweldig. Aandacht delen is zwaar. En dan helemaal in een warm land waar je het liefste heel de dag met papa wil basketballen of spelen. Ach elke dag een beetje beter. We komen er wel. 

Voor de mensen die naar Schiphol komen. We kunnen er dus echt niets van zeggen. Of jullie zien een vrolijk lachebekje of een hysterisch gillend kind. En beide is goed. Het is ook nogal wat. Zomaar weg uit je veilige omgeving. Mee met vreemde mensen, een drukke gezellige broer en een vuurrood verbrande moeder. Tja we hebben nu echt alle kleuren van de regenboog 💋😂😂😂